en in extremis gescoord

Vandaag was met voorsprong de dag die het meeste heeft opgeleverd voor mijn thesis, op de kortst mogelijke tijd. Ik ben langs de ONABE (Organismo Nacional del Administración de Bienes) gepasseerd, een bende jonge mensen die alle ontwikkelingsprojecten beheren rond niet meer gebruikte gebouwen van de staat, lees: spoorwegterreinen. Ik ben weeral met mijn gat in de boter gevallen. Naast alle gebruikelijke plannen en teksten over Estacion BsAs, beschik ik nu immers over een 3Dmodel van die site. Wereldgoal op architectuurgebied, want dat bespaart mij een goede drie weken werk! Die mensen waren extreem vriendelijk: we hebben samen een sandwich geluncht en het beste uit de muziekscene van beide continenten uitgewisseld. Bij de eerste noten van 'Lola's theme' van Shapeshifters was er al ene serieus aan het shaken tussen de bureaus. Zelfs de secretaresse van Laura (= big friendly chief) kwam zich informeren over de Killers en Peter, Björn and John. De volgende keer dat ik in Argentinië ben, gaan we met iedereen samen feesten.
Gisteren ben ik gaan eten met Stephania en Martin, die vrienden van Douglas, in dezelfde parilla als een maand geleden, de 'Las Cholas'. Weer heerlijke beuling en kalfszwezeriken naar binnen gewerkt. Het is plezant ook te weten wat ik moet vermijden: de chinchulinas (darmen met vulling), alsof het nooit anders geweest is. Leuken avond met een vervolg: donderdagavond gaat Martin bij hun thuis voor mij koken.
En voor de rest word ik al emotioneel als ik aan zaterdag denk. Dus ik denk er niet aan.

ONABE-project voor de site. Ik kan beter;-)