en het Oktoberfest

Het heeft een tijdje geduurd, maar dat heeft alles te maken met het 'Oktoberfest', het Argentijnse kleine broertje van de Duitse versie. Donderdagavond hebben Brian, Noah, Jordan, John (Estadosunidenses) en ik de microbus genomen. De overgrote meerderheid van het langeafstandstransport gaat per slaapbus: een coche cama is de first class onder de bussen, met volledig platgaande zetels, wij reisden business, ofte semi-cama, wat ook redelijk comfortabel was. Mocht ook wel voor een tocht van twaalf uur. Onze eindbestemming, Villa General Belgrano, lag een paar honderd kilometers het binnenland in, bij Cordoba. Het is een enclave van uitgeweken Duitsers (don't mention the war), toeval of niet, in een heuvelachtige streek, inclusief kabbelend beekje door het centrum. Bij 'centrum' moet je denken aan een verzameling would-be chalets rond een monumentale Beierse bibliotheek met klokketoren, waaruit elk uur johan en heidi komen piepen onder begeleiding van authentiek koebelgeluid. De beschreven setting is de normale toestand, want twee weken per jaar schakelen ze een versnelling hoger en is het dus Oktoberfest. Een combinatie van giga-bierdegustatie, begeleid door volksdansen uit heel de wereld en natuurlijk de originele 'Biermusikanten'. Over het bier niets dan goed: kleinschalige kwaliteit en veel keuze: pils, bock, rioja, miel, negro,... Ik ga niet uitweiden over de muziek: het Oktoberfest-hymne is niets minder dan 'Anton aus Tirol' (die bejaarde winterhit). Zegt genoeg. Het eten was natuurlijk aangepast, in de vorm van Zauerkraut mit Frankfurter wurst. We sliepen in een 'cabana' een beetje buiten het centrum, uitgerust met zwembadje en BBQ. Het eerste heb alleen ik gebruikt, het tweede is rond deze tijd van het jaar veel populairder. Een 'asado' (of trage bbq) is een Argentijns instituut. Uit de overvloed aan verschillende vleessoorten een aantal kilo selecteren en dat gedurende een namiddagmarathon verorberen met wat vrienden. Ik heb de familie-eer verdedigd op bakgebied en iedereen was meer dan content, dus missie geslaagd. Met de pingpong ging de familie-eer de mist in: Jordan was gewoon beter. Moet te wijten zijn aan een gebrek aan training tijdens het afgelopen zomerseizoen.

John, Noah en Brian op weg naar de cabana

De tweede van rechts is miss-oktoberfest, helemaal links staat de mascotte van de feesten: een dame in zwart/gele cape met een gigantische pretzel voor haar boezem gebonden en met ne literpot vast.

Industriële hoeveelheden saus, wachtende op de massa.

Gratis bier, iemand?