en de voetbal mocht er wezen

Ik vrees dat ik gisteren de beste match van mijn leven heb gezien. Boca Jrs. speelden tegen Velez Sarsfield in 'La Bombonera', het beruchte stadium van Boca. Iets minder dan 60000 mensen, overwegend uitgedorst in azul (blauw) en amarillo (geel). De enkele Velez-supporters zaten boven ons hoofd, hun enige bijdrage was het naar beneden keilen van half afgekloven waterijsjes. In de eerste helft ging Boca den boot in, twee goals tegen. De sfeer was dan ook navenant. Nadat er ene van Boca van het veld was gestuurd kregen de supporters en spelers er weer zin in, en toen daarna ook iemand van Velez naar de kleedkamer mocht, was de omkeer compleet. (de uitgewezen speler van Velez werd onder zware politiebescherming van het veld gehaald) Alle Bocanese strijdliederen werden verdubbeld ingezet en het duurde niet lang of de eerste tegentreffer vloog in het net. Direct daarna was het 2-2 en kon den oorlog beginnen. Vettige tackles, elleboogstoten, de Velez-keeper die (terecht?) wild wordt omdat hij bekogeld wordt met fantaflessen en andere -wel en niet wegsmeltende- projectielen. Zo zijn ijsklompjes populair: keeper klaagt bij referee, spel wordt stilgelegd, iedereen op zoek naar de oorzaak maar natuurlijk niets te zien, scheidsrechter en keeper in de clinch. Uiteindelijk is Boca 3-2 gewonnen met 10 spelers tegen 9.
Wie mij beter kent, weet dat ik zaterdag toch ben weggeweest:-), nl. in een Philippe Starck-decor gaan eten met Douglas, Flora, Taisa en ne japanees. Alles wit, geschoten eenhoornhoofden aan de muren en geweldig eten. Gisteren een afhaalpizza laten komen en gesocialised met Beatriz en een vriendin, die een scrabble'tje deden. Daarna weggeweest naar de Palacio Alsina, een megaclub in het midden van het centrum. Ondertussen zelfs wat gewerkt:

onze liefde voor het onderwerp

Faena bistro, met Taisa, Douglas, Flora, ik en de japanner

Doug en mezelfin la Bombonera

fotoshoot op dak van Christian