en op avontuur

Ik heb een uit de hand gelopen collectivo-avontuurtje achter de rug. Onder het motto: "Neem eens iets anders dan de 152" ben ik twee uur onderweg geweest, ongeveer vier keer meer dan nodig. Ik was dan ook vol zelfvertrouwen opgestapt in de verkeerde richting.
Daarom ben ik vandaag op de mountainbike van Beatriz gesprongen, uiteraard nadat ik het zadel 20 cm had opgetakeld, en naar het centrum gefietst. Ik weet weer dat ik leef.
Voor de verandering werd er betoogd op Av. de Mayo, een geliefde plek wegens zijnde de grote as die vanuit het Casa Rosada (regeringsHQ) vertrekt. Zo geliefd, dat de ambtenaren van cultuur vijf dagen op zeven langs hun achteringang binnenmoeten, vermits de hoofdingang uit schrik gesloten blijft. Protesteren is een nationale hobby, te begrijpen als je naar de staat van de politiek kijkt. Argentijnse democratie lijkt soms eerder op een gecamoefleerde one-manshow genaamd Kirchnerisme. De anti-protesttactiek van de politie heet 'containment': gewoon schouder aan schouder een lijntje vormen rond de massa. Als één lijntje niet genoeg is, komt er een tweede lijn bij, de federale politie. Die zijn iets bedreigender, ingepakt in zwarte combatsuits en met helm, schild en traangas in aanslag. Het leven gaat gewoon door...

Wim, Christian en Eugene tijdens Casa Foa, een ten onrechte gehypete designbeurs.